பூ சுமக்கும் புன்னகை

நகரின் சாலையோர சாயங்காலத்தில்
நடைபாதையில் அமர்ந்து
பூ கட்டி விற்றுக்கொண்டிருந்தாள்
சிறுமியொருத்தி

மொட்டுவெடிக்கத் தொடங்கும்
தன் கவலைகளை விரலிடுக்கில் அடுக்கி
சுருக்கிக்கொண்டிருந்தாள் பூ கட்டும் கயிறால்

உடைகளில் தெரியும் வறுமையை
யாருக்கும் தெரியாமல் விரட்ட முனைகிறாள்
விற்கும் பூ வாசத்தால்

தன்னைக்கடக்கும் கால்களை நிராகரித்து
நீளக்கூந்தல்களை கவனிக்கிறாள்
பூவற்ற தலைகளை திருப்ப
பூப் பூவென கூவுகிறாள்

கூடை நிறைந்த பூக்களை
யாராவது வாங்கிவிடுவார்கள்
என்ற நம்பிக்கையில் காத்திருக்கிறாள்
யாருமே விலைபேசிவிட முடியாத
தன் புன்னகையைச் சுமந்தபடி ...!!!